دانلود تحقیق کارآفرینی سازمانی و فرهنگ سازمانی

فرمت ورد قابل ویرایش

شامل: 66 صفحه

کارآفرینی سازمانی و فرهنگ سازمانی

کارآفرینی سازمانی

نیاز به نوآوری در خدمات و محصولات و از طرفی داشتن کارکنانی کارآفرین باعث شده است بسیاری از سازمان­ها به تجدید نظر در ساختار سازمانی خود بپردازند. این سازمان­ها، کارآفرینی و نوآوری را بعنوان فرهنگ­سازمانی تلقی می­کنند، تا سازمان مربوطه بطور اثربخش­تری به حیات خود ادامه دهد (عزتی و سید تقوی، 1388، ص43). در واقع امروزه، نقش کارآفرین بعنوان موتور توسعه­اقتصادی، قهرمان توسعه­صنعتی، محرک و مشوق سرماﻳﻪگذاری، گزینه اصلی انتقال­فناوری، گزینه­رفع­خلل و تنگناهای­بازار و گزینه­اصلی ایجاد اشتغال است (فدائی­کیوانی­و­نساج حسینی،1387،ص5). 

تا اوایل دهه 1970 تحقیقات در زمینه کارآفرینی بر اقدامات یا ویژگی­های افراد متمرکز بود. محققان متعاقباً تشخیص دادند که خود سازمان­ها نیز مبادرت به فعالیت­های کارآفرینانه می­نمایند(بورگلمن[1]،1983، نقل از شوقی و صالحی،ص4). این امر باعث شکل­گیری ایده کارآفرینی­سازمانی گردید. کارآفرینی سازمانی مفهومی است که بر سازمان نه بر افراد، و بر فرهنگ­ها و فرایندهای سازمانی متمرکز است (کورنوال و پرلمن[2]،1990،ص37).

کارآفرینی عامل اصلی ایجاد خلاقیت و نوآوری در سازمان­های امروزی بوده و سازمان­ها در اکثر کشورهای توسعه یافته، در حال انتقال از حالت بوروکراتیک به وضعیت کارآفرینی سازمانی می­باشند. شومپیتر، کارآفرینی را عامل محرک رشد اقتصادی می­داند و از آن بعنوان پایه و اساس توسعه یاد می­کند (سندیپ، پلاکر و یان[3]،2007،ص163). در این راستا، کارآفرینی­سازمانی دریچه­ای بسوی بهره­برداری از مزایای رقابتی ماندگار، نوآوری و پیشگامی برای سازمان­ها  محسوب می­شود (کوارتکو و همکاران،2005،ص299). رقابت و مبارزه سازمان­ها برای برخی پیامدهای مطلوب نظیر مشتریان، سهم بازار، رتبه سازمان و یا منابع مورد نیاز است (کالتر[4] به نقل از جعفر زاده، 1386، ص7).

همچنین نوآوری برای سازمان­هایی که در پی بقا و اثربخشی هستند یک نیاز اساسی است و بسیاری از سازمان­ها شدیداً بدنبال روش­ها و رویکردهای نوآورانه و کارآفرینانه بمنظور بهبود اثربخشی، کارآمدی و انعطاف­پذیری هستند. در همین راستا کارآفرینی­سازمانی بسرعت در حال تبدیل شدن به یک سلاح انتخابی برای بسیاری از سازمان­ها است. کارآفرینی­سازمانی تلاشی برای ایجاد ذهنیت و مهارت­های کارآفرینانه و همچنین وارد ساختن این ویژگی­ها و ذهنیت­ها به درون فرهنگ و فعالیت­های سازمان است(استونر و همکاران،1995، ترجمه پارساییان و اعرابی،1379،ص25).

در شرایط کنونی که سازمان­ها با مسائلی چون تغییر و تحولات سریع فناوری، رقابت پیچیده، رشد سریع تعداد رقبای جدید، تنوع نیازها و خواسته­های مشتریان و میل کلی به بالا بردن بازدهی و بهره­وری، روبرو هستند، کسب و کارهایی می­توانند قدرت رقابت داشته باشند که با برعهده گرفتن نقشی فعال و تأثیرگذار از کارآفرینی­سازمانی که بعنوان عامل تحریک و تقویت رقابت، نوآوری و روان­کننده تغییر و عامل تعادل در اقتصاد پویا یاد می­شود، پشتیبانی نمایند، اما تحقیقات گوناگون نشان می­دهند علیرغم اینکه سازمان­ها اهمیت نوآوری و کارآفرینی را برای رقابت در دنیای امروز پذیرفته­اند، اما بدلیل نبود زیرساخت مناسب در ایجاد نوآوری و کارآفرینی موفق نبوده­اند(ژنگ و همکاران،2009،ص19).

مفاهیم و تعاریف کارآفرینی

کارآفرینی یا همان فرآیند کشف فرصت­ها بیان می‌کند که چگونه افراد بصورت مستقل و یا در داخل سازمان­ها، مسائل و چالش­های ناشناخته را می‌بینند و چارچوبی جدید از ابزارها و اهداف ایجاد می‌کنند تا از آن­ها استفاده کنند. البته کارآفرین فقط مواردی را می‌بیند و برای استفاده از آن برنامه‌ریزی می‌کند که ارزش لازم را داشته باشند (ارو[5]،1974، نقل از صالحی و شوقی،1391، ص10). در راستای استفاده از فرصت­ها، کارآفرینان کالاها یا خدماتی را به جامعه عرضه می‌کنند که مشتری‌پسند بوده و بازار یا محیط خواهان آن­ها است. بنابراین لازم است کارآفرینان اطلاعات کاملی از بازار و محیط داشته باشند. فرآیند مبادله و تعامل با محیط می‌تواند این اطلاعات را فراهم کند (جوانوویک[6]،1982، نقل از صالحی و شوقی،1391، ص14).

از ابتدای طرح واژه کارآفرینی در محافل علمی، تعاریف متفاوتی از آن بر اساس دیدگاه­های گوناگون ارایه شده است که عمده ترین آن­ها عبارتند از:

تعریف جوزف شومپیتر[7] با رویکرد اقتصادی (2003): وی کارآفرینی را موتور توسعه اقتصادی می­داند و از آن تحت عنوان تخریب خلاق یاد می­کند و بیان می­دارد که کارآفرین فردی است که ترکیبات جدیدی را در تولید ایجاد می­کند و کارآفرینی عبارت است از عرضه کالایی جدید، روشی جدید در فرایند تولید، ایجاد بازاری جدید، یافتن منابع جدید و ایجاد هرگونه تشکیلات جدید در کسب و کار ( احمدپور داریانی و مقیمی، 1387، ص 48).

تعریف دیوید مک­کللند[8]  با رویکرد روانشناسی (1991): وی نیاز به موفقیت را یک عامل بالقوه در کارآفرینی مطرح کرد. نیاز به موفقیت، نوع خاصی از انگیزه است که شامل یک احساس درونی و قوی نسبت به موفقیت می­باشد. از نظر او کارآفرینان دارای سه شاخص هستند: 1- فعالیت زیاد، 2- جهت گیری نسبت به موفقیت، 3- تعهد نسبت به دیگران (پرداختچی و شفیع زاده، 1385،ص24).

تعریف پیتر دراکر[9] با رویکرد مدیریتی(1985): کارآفرینی بهره­برداری از فرصت­ها برای ایجاد تغییرات است و کارآفرین همواره بدنبال تغییر، پاسخ دادن به آن و بهره­برداری از آن بعنوان یک فرصت است. او معتقد است که مدیریت فعالیت­های کارآفرینی به شکل تصادفی در سازمان­ها اتفاق نمی­افتد بلکه شرایطی باید فراهم شود:1-سازمان­ها نیاز به فرهنگی دارند که حاضر به قبول نوآوری باشد.2-زمینه سنجش نظام عملکردهای مربوط به نوآوری­و کارآفرینی فراهم شود.3-مدیریت فعالیت­های کارآفرین نیاز به ساختمند شدن دارد(همان منبع،ص25).

بطور کلی را فرآیند خلق چیزی جدید و با ارزش، با اختصاص زمان و تلاش لازم و در نظر گرفتن ریسک­های مالی، روانی و اجتماعی و رسیدن به رضایت فردی، مالی و استقلال تعریف کرده اند. این تعریف بدون در نظر گرفتن زمینه کاری، بر چهار جنبه اساسی کارآفرینی تأکید می­ورزد:

نخست آنکه کارآفرینی مستلزم فرآیند خلق است. خلق هر چیز جدید و البته ارزشمند. این خلق باید برای کارآفرین و مخاطبی که این خلق برای او انجام شده است، ارزش داشته باشد.

دوم آنکه کارآفرینی مستلزم وقف زمان و تلاش کافی است. فقط کسانی که درگیر فرآیند کارآفرینی می شوند درک صحیحی از مقدار قابل توجهی زمان و تلاش دارند که صرف خلق چیزی جدید شده و آن را به فعالیت در آورده است.

جنبه سوم، در نظرگرفتن ریسک­های اجتناب ناپذیر است. این ریسک­ها بنا بر زمینه تلاش کارآفرینان، شکل­های مختلفی دارد، امّا معمولاً پیرامون زمینه­های مالی، روانی و اجتماعی متمرکزند.

بخش آخر تعریف به پاداش­های کارآفرین اشاره دارد. مهمترین این پاداش­ها استقلال است که باعث رضایت شخصی می شود. برای کارآفرینان سودجو پاداش­های مالی نیز مهم هستند(هیسریچ و پیترز[10]،2002،ص45).

[1]-Burglemenn

[2]-Cornwall & Perlman

[3]-Sandeep; Plucker; & Yan

[4]-Cutler

[5]-Arrow

[6]-Jovanovic

[7]-Schumpeter,J

[8]-David McClelland

[9]-Peter Drucker

[10]-Hisrich & Peters