مبانی نظری و پیشینه القای خلق مثبت و افزایش امید
مبانی نظری و پیشینه القای خلق مثبت و افزایش امید
30 صفحه
همراه با منابع
مقدمه
متخصصین بالینی در سال های اخیر به جای مطالعه ضعف‌های بشر، به نیروهای روان شناختی که رشد و افزایش سلامت روان را در پی دارند، تاکید دارند. شاخه جدید علم روان شناسی، تحت عنوان روان شناسی مثبت، درصدد بررسی ظرفیت‌ها و قدرتهای روان شناختی، به جای آسیب شناسی روانی می‌باشد. اعتقاد اساسی روان شناسی مثبت این است که ویژگی‌های مثبت قابل اندازه گیری می‌توانند به عنوان سپری افراد را در برابر حوادث نامطلوب محافظت نمایند(مستن وکاوس وورث، 1998؛ راتر، 1999). یکی از مسائلی که در تأمین بهداشت روانی فرد مؤثر است، امیدواری است. امید می‌تواند به هنگام گرفتاری به فرد کمک کند، همان گونه که فعالیت و پیروزی افراد در موقعیت‌های دشوار و ظاهراً غیر ممکن، موجب تقویت روحیه آنان می‌شود.
احساسات ظرف چند دقیقه نمایان شده و سپس کاهش می یابند؛ اما خلق که وضعیت عاطفی پایداری است، برای ساعت‌ها و یا حتی روزها، باقی می ماند. محققان دانشگاه میشیگان اظهار می‌دارند که خلق منفی به طور متوسط از هر 10 روز، سه روز به سراغ ما می‌آیند. تقریبا ۲ درصد مردم هر روز شاد هستند در صورتی که حدود ۵ درصد افراد، از هر پنج روز، چهار روز خلق منفی را تجربه می کنند.. پژوهشگران، متوجه شده‌اند که مردم در کشورهای گوناگون، شیوه های متفاوتی را برای تغییر خلقشان به کار می‌برند: گوش‌دادن به موسیقی، صحبت با یک دوست، پیاد‌ه‌روی، تلاش برای رفع مشکل، خوردن، عبادت، نماز و خرید. تفاوت‌های جنسیتی در مدیریت حالات درونی وجود دارند(لانگ، بردلی و کاتبرت،[1]،2005). مردان به‌طور معمول برای تغییر حالات خلقی خود از سیگار استفاده می‌کنند. زنان بیشتر به صحبت با افردی که بتوانند به آنها کمک کنند می‌پردازنند یا به فکر می‌افتند که چرا این حس بد را دارند. یادگیری روش‌های موثر تنظیم خلق و خو می‌تواند به مردان و زنان کمک کند تا خود را از ورطه ناامیدی بیرون بکشند(همان منبع). هیجانات که محصول حوادث خوشایند و ناخوشایند زندگی روزمره ی ما و پدیده‌هایی دفاعی هستند، پس از گذشت زمان به صورت خلق های مثبت و منفی ماندگار، خود را نشان می دهند. بر اساس پیش‌بینی محققان بین‌المللی در سال 2020 میلادی، اختلال افسردگی جزء شایعترین اختلالات می باشد، به همین جهت اغلب کشورهای توسعه‌یافته، برنامه‌های سرورآفرین و نشاط‌زایی را در تمامی رفتار‌های خانوادگی، شغلی و اجتماعی جوامع خود گنجانده‌اند و تلاشی روزافزون جهت کاهش تنش و آرامش اجتماعی دارند. امید آنکه که کشور ما نیز، از این قافله حرکت علمی، در راستای گسترش سلامت اجتماعی، غافل نماند.
[1] Lang, Bradley & Cuthbert
